Zaniemówił

Sobota, III Tydzień Adwentu, rok II, Łk 1,5-25

Nie mieli jednak dziecka, ponieważ Elżbieta była niepłodna; oboje zaś byli już posunięci w latach. Kiedy w wyznaczonej dla swego oddziału kolei pełnił służbę kapłańską przed Bogiem, jemu zgodnie ze zwyczajem kapłańskim przypadł los, żeby wejść do przybytku Pańskiego i złożyć ofiarę kadzenia. A cały lud modlił się na zewnątrz w czasie kadzenia. Naraz ukazał mu się anioł Pański, stojący po prawej stronie ołtarza kadzenia. Przeraził się na ten widok Zachariasz i strach padł na niego. Lecz anioł rzekł do niego: Nie bój się Zachariaszu! Twoja prośba została wysłuchana: żona twoja Elżbieta urodzi ci syna, któremu nadasz imię Jan. Będzie to dla ciebie radość i wesele; i wielu z jego narodzenia cieszyć się będzie. Będzie bowiem wielki w oczach Pana; wina i sycery pić nie będzie i już w łonie matki napełniony będzie Duchem Świętym. Wielu spośród synów Izraela nawróci do Pana, Boga ich; on sam pójdzie przed Nim w duchu i mocy Eliasza, żeby serca ojców nakłonić ku dzieciom, a nieposłusznych - do usposobienia sprawiedliwych, by przygotować Panu lud doskonały. Na to rzekł Zachariasz do anioła: Po czym to poznam? Bo ja jestem już stary i moja żona jest w podeszłym wieku. Odpowiedział mu anioł: Ja jestem Gabriel, który stoję przed Bogiem. A zostałem posłany, aby mówić z tobą i oznajmić ci tę wieść radosną. A oto będziesz niemy i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, w którym się to stanie, bo nie uwierzyłeś moim słowom, które się spełnią w swoim czasie. Lud tymczasem czekał na Zachariasza i dziwił się, że tak długo zatrzymuje się w przybytku. Kiedy wyszedł, nie mógł do nich mówić, i zrozumieli, że miał widzenie w przybytku. On zaś dawał im znaki i pozostał niemy. A gdy upłynęły dni jego posługi kapłańskiej, powrócił do swego domu. Potem żona jego, Elżbieta, poczęła i pozostawała w ukryciu przez pięć miesięcy. Tak uczynił mi Pan - mówiła - wówczas, kiedy wejrzał łaskawie i zdjął ze mnie hańbę w oczach ludzi.

 

Zachariasz podczas swojej posługi w świątyni doznaje widzenia  anioła. Boży posłaniec przekazuje mu wiadomość, którą trudno pojąć, jak to się mówi – „to nie mieści się w głowie”. To wszystko jest ponad ludzkie możliwości i nie do ogarnięcia. Czy rzeczywiście to prawda? Czy to możliwe? Oznaką Bożego działania, dowodem na Jego interwencję będzie milczenie Zachariasza. Pomyślałem, że w tym miejscu świetnie pasuje powiedzenie, że ktoś „zaniemówił z wrażenia”. 

Nieraz można i trzeba „zaniemówić”, bo żadne słowa nie wyjaśnią tego, co się dokonuje między mną a Panem Bogiem. Trzeba „zaniemówić” i przejść na wewnętrzny, bezsłowny w głębi serca dialog z samym sobą, z innymi, z Jezusem. A to wszystko po to, by doświadczyć namacalnie „wielkich dzieł Bożych”.