Żyć pobożnie, oczekując Chrystusa

Wtorek, XXXII Tydzień Zwykły, rok II, Tt 2,1-8.11-14

Podobnie starsze kobiety winny być w zewnętrznym ułożeniu jak najskromniejsze, winny unikać plotek i oszczerstw, nie upijać się winem, a uczyć innych dobrego. Niech pouczają młode kobiety, jak mają kochać mężów, dzieci, jak mają być rozumne, czyste, gospodarne, dobre, poddane swym mężom, aby nie bluźniono słowu Bożemu. Młodzieńców również upominaj, aby byli umiarkowani; we wszystkim dawaj wzór dobrych uczynków własnym postępowaniem, w nauczaniu okazuj prawość, powagę, mowę zdrową, wolną od zarzutu, ażeby przeciwnik ustąpił ze wstydem, nie mogąc nic złego o nas powiedzieć. Ukazała się bowiem łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, który wydał samego siebie za nas, aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud wybrany na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.

 

Widocznie w środowisku pleniły się różne idee, dotyczące postaw moralnych, więc dlatego święty Paweł zachęca Tytusa do głoszenia „zdrowej nauki” w odniesieniu do wszystkich grup społecznych. Charakterystyczne jest podkreślenie roli osób starszych, zarówno kobiet jak i mężczyzn. To nauczanie moralne święty Paweł umieszcza w kontekście dwóch epifanii Zbawiciela. Z pierwszej czerpiemy siłę, bowiem „ukazała się łaska”. Oczekujemy zaś ponownego objawienia się chwały naszego Pana i to jest źródłem dynamiki naszej nadziei.